Stomia to chirurgicznie wytworzone połączenie między przewodem pokarmowym (jelitem cienkim albo grubym) lub układem moczowym i skórą na brzuchu. Umożliwia ona wydalanie treści jelitowej lub moczu w przypadkach, gdy z różnych przyczyn wydalanie drogą naturalną zostało uniemożliwione lub utrudnione. Inne nazwy stomii, z jakimi możesz się spotkać to: przetoka, sztuczny odbyt, odbyt brzuszny, anus. Istnieją trzy rodzaje stomii. Od lokalizacji stomii zależy w jaki sposób będzie ona wpływała na Twój organizm. Kolostomia i ileostomia mają związek z Twoim układem trawiennym, a urostomia z układem moczowym.

W trakcie operacji wyłonienia stomii koniec jelita jest wyprowadzony na powierzchnię brzucha tworząc stomię (sztuczny otwór na powierzchni brzucha). W przeciwieństwie do odbytu, stomia nie posiada mięśni, które pozwoliłyby na kontrolę uwalnianej treści jelitowej – lub oddawanego moczu (w przypadku urostomii). Dlatego też treść stomijna wydalana jest w sposób niekontrolowany i musi być gromadzona w worku stomijnym.

Po operacji stomia będzie wilgotna i będzie miała kolor różowo-czerwony – jest podobna do śluzówki w jamie ustnej. Powinna wystawać nieco ponad powierzchnię skóry brzucha. Na początku może pojawić się obrzęk, który zmniejsza się zwykle w okresie od sześciu do ośmiu tygodni po zabiegu.

Pomimo zaczerwienia stomia nie ma zakończeń nerwowych, dlatego nie boli. Po dotknięciu może pojawić się niewielkie krwawienie, ale jest to całkowicie normalne i samoistnie zanika.